تاثیر دو شیوه ی تمرین هوازی بر زمان واکنش ساده و انتخابی مردان سالمند

اهداف: هدف از انجام مطالعه‌ی حاضر، تعیین تاثیر دو شیوه‌ی تمرین هوازی بر زمان واکنش ساده و انتخابی سالمندان مرد غیرفعال بود. مواد و روش‌ها: تعداد 37 نفر از سالمندان بالای 60 سال که از لحاظ بدنی سالم بودند، پس از گرفتن پیش‌آزمون‌ها، به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: 1)گروه تمرین هوازی پیاده‌روی یا دویدن نرم(12نفر)، 2) گروه تمرین هوازی دوچرخه‌سواری(13نفر) و 3)گروه کنترل(12نفر). سپس گروه‌های1 و2 که گروه‌های تجربی تحقیق بودند به مدت 8‌هفته، هر هفته 3جلسه(یک روز استراحت در بین هر دو جلسه‌ی تمرینی) و هر جلسه به مدت 45دقیقه در دو تمرین هوازی پیاده‌روی یا دویدن و نیز تمرین هوازی دوچرخه‌سواری با شدت 60درصد ضربان قلب بیشینه شرکت کردند. گروه3(کنترل) در طول اجرای طرح، به فعالیت‌های روزمره‌ی خود می‌پرداخت و تمرین ورزشی خاصی را انجام نمی‌داد. پس از پایان دوره‌ی تمرینی، همه‌ی افراد در جلسه‌ی پس‌آزمون شرکت کردند. برای سنجش زمان واکنش ساده و انتخابی از دستگاه الکتریکی سنجش زمان واکنش استفاده شد. جهت بررسی اثر تمرین بر متغیرهای وابسته تحقیق و نیز بررسی تفاوت‌های بین گروهی از آزمون تحلیل کوواریانس یک‌طرفه (ANCOVA) استفاده شد(05/0P≤). یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که اعمال برنامه‌های تمرینی در هر دو گروه تجربی تحقیق در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود معنادار در زمان واکنش ساده و انتخابی آزمودنی‌ها شد. همچنین نتایج نشان داد که بین دو روش تمرینی تحقیق در اثرگذاری بز زمان واکنش ساده و انتخابی اختلاف معنی داری وجود ندارد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می‌شود که مربیان، سازمان‌ها و نهادهایی که با سالمندان سروکار دارند از تمرین‌های دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی و سایر تمرینان هوازی جهت کاهش خطر افتادن این افراد استفاده کنند.